Ook bij herfst, harde wind en regen gaat het onderzoek van Waddenmozaïek door. Nu de dagen korter worden en de wind sterker, vaart het team van Waddenmozaïek door de westelijke Waddenzee en controleert de kooien met daarin harde substraten (zie link). In de westelijke Waddenzee zijn deze opgesteld in het Eijerlandse Gat, de getijdeninlaat tussen Texel en Vlieland. Ondanks de lagere temperaturen kon het onderzoeksteam de biologische groei op de harde substraten beoordelen in alle 42 kooien. De overige 18 kooien, in de oostelijke Waddenzee, zullen over twee weken bezocht worden.

Hoewel de volledige resultaten pas bekend zijn na de laboratoriumanalyse, geven de eerste visuele onderzoeken al veelbelovende resultaten. Vooral op de meer complexe substraten, zoals brokken hout is veel leven gevonden. Zo vonden de onderzoekers in een van deze kooien een kleine zeeappel (Psammechinus miliaris): een soort die binding heeft met harde substraten en niet zo vaak waargenomen wordt. Uiteraard zijn er ook kooien waarop veel minder leven te vinden is, zoals op enkele kooien die volledig zijn ingezand.

Koude handen
Deze ingezande blokken zijn ook vrij moeilijk van de bodem te takelen voor nader onderzoek. Na enkele pogingen is de bemanning van de Navicula – een onderzoeksschip van het NIOZ- erin geslaagd om alle beoogde kooien in het Eijerlandse Gat aan boord te halen, maar gemakkelijk was het niet! Zoals bij alle veldwerk ging er ook hier onvermijdelijk iets mis: wind, golven en getij slaagden erin om samen met de ‘kooi’ -infrastructuur onze zodiac-motoren en scheepsroeren tijdelijk uit te schakelen. Het veldteam is erin geslaagd om het tot een goed eind te brengen, ondanks reparaties op (en in) het water die leidden tot zeer koude handen en enkele inventieve veldaanpassingen.

De betrokken onderzoekers waren dan ook blij met een paar droge, warme dagen voordat ze weer de zee op gaan om de kooien in de oostelijke Waddenzee te bezoeken.