In juni is er een experiment opgezet waarbij groot zeegras is aangeplant op enkele plaatsen in de Waddenzee. Na een maand zijn de eerste resultaten bekeken. En deze zien er erg goed uit!
Op de site van Vlakte van Kerken bij Texel vonden de onderzoekers heel veel algen, waarschijnlijk door algen die zich aan de zeegrassen hadden vastgehecht. De weerstand was daardoor mogelijk te hoog geworden waardoor het zeegras afbrak. Op die locatie zijn dan ook nauwelijks overlevenden gevonden. De aangelegde muurtjes van zandzakken, die bedoeld waren als beschutting tegen de stroming werkten als algencollector (zie drone foto), maar ook zonder dit muurtje was de algenbelasting op deze locatie gewoon te hoog. Deze site lijkt dus minder geschikt voor herstelproeven.
Op de zandplaat Zachte Bed Oost daarentegen vonden de onderzoekers meer dan 70% overleving van zeegrasplanten. Een geweldig resultaat! De proeven met sedimentstabilisatie lijken daarbij het beste te werken. Hier zijn matjes van biologisch afbreekbaar materiaal ingegraven om de stekken een stevige ondergrond te geven.
Opvallend is dat er op beide locaties nauwelijks verlies is van spijkers waarmee de planten zijn verankerd. Deze transplantatietechniek die eerder gebruikt is in Denemarken en de Grevelingen werkt dus ook goed in de Waddenzee.
Ook de regionale pers publiceerde over dit mooie resultaat.
